Arti është njohur prej kohësh si një mjet i fuqishëm për vetë-shprehje dhe shërim. Për grupet e margjinalizuara, si individët e rinj LGBT dhe gratë e reja, arti mund të luajë një rol veçanërisht të rëndësishëm në adresimin e çështjeve të shëndetit mendor. Studimet kanë treguar se terapia e artit mund t’i ndihmojë individët të përballen me stresin, ankthin dhe depresionin, si dhe të promovojë mirëqenien emocionale.
Një nga mënyrat kryesore që arti mund të ndikojë në shëndetin mendor është nëpërmjet aktit të vetë-shprehjes. Për grupet e margjinalizuara, akti i krijimit të artit mund të jetë një mënyrë e fuqishme për t’i dhënë zë përvojave dhe emocioneve që mund të mos pranohen ose vërtetohen në fusha të tjera të jetës. Nëpërmjet artit, individët mund të eksplorojnë ndjenjat e tyre dhe të shprehen në një mënyrë të sigurt dhe jo-gjykuese. Kjo mund të ndihmojë për të reduktuar ndjenjat e izolimit dhe për të nxitur një ndjenjë fuqizimi.
Terapia e artit mund të ofrojë gjithashtu një ndjenjë kontrolli dhe zgjedhjeje, gjë që mund të jetë veçanërisht e rëndësishme për grupet e margjinalizuara që mund të mendojnë se përvojat dhe perspektivat e tyre nuk njihen ose kuptohen. Duke krijuar art, individët mund të marrin një rol aktiv në formësimin e narrativave të tyre dhe në krijimin e kuptimit në jetën e tyre. Kjo mund të ndihmojë në promovimin e elasticitetit dhe vetëvlerësimit.
Një aspekt tjetër i rëndësishëm i terapisë së artit është ndjenja e komunitetit që mund të krijojë. Për grupet e margjinalizuara, aftësia për t’u lidhur me të tjerët që ndajnë përvoja të ngjashme mund të jetë tepër e fuqishme. Programet e terapisë së artit mund të ofrojnë një hapësirë ku individët mund të bashkohen për të ndarë historitë e tyre dhe për të mbështetur njëri-tjetrin. Kjo mund të ndihmojë në ndërtimin e një ndjenje lidhjeje dhe përkatësie, e cila mund të jetë veçanërisht e rëndësishme për individët që mund të ndihen të izoluar ose të përjashtuar në fusha të tjera të jetës.
Pavarësisht përfitimeve të terapisë së artit, grupet e margjinalizuara mund të përballen me barriera në aksesin e shërbimeve të shëndetit mendor. Këto barriera mund të përfshijnë mungesën e burimeve financiare, mungesën e transportit dhe diskriminimin. Kjo është arsyeja pse është e rëndësishme që organizatat dhe institucionet të jenë të vetëdijshme për këto pengesa dhe të punojnë për ta bërë terapinë e artit më të aksesueshme për grupet e margjinalizuara.
Si përfundim, arti mund të luajë një rol jetik në promovimin e shëndetit mendor për grupet e margjinalizuara. Mund të ofrojë një mjet për vetë-shprehje, një ndjenjë kontrolli dhe zgjedhjeje, dhe një ndjenjë komuniteti. Duke thyer barrierat me të cilat mund të përballen grupet e margjinalizuara në aksesin e shërbimeve të shëndetit mendor, ne mund të sigurojmë që terapia e artit të jetë e disponueshme për të gjithë ata që kanë nevojë për të.
